Αναγνώριση, αποδοχή, απελευθέρωση

Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής, υπάρχουν δυνάμεις που μπορούμε να ενεργοποιήσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να επαναφέρουμε το επίκεντρο της προσοχής μας στον εαυτό μας και τις πραγματικές του ανάγκες: Η αναγνώριση, η αποδοχή και η απελευθέρωση. Και η ευτυχία μας καθορίζεται, σε μεγάλο βαθμό, από από αυτούς τους τρεις μηχανισμούς που φέρουμε μέσα μας. Και σε αυτό μπορούν να μας βοηθήσουν οι ομάδες συμβουλευτικής υποστήριξης.

Επιφανειακή vs. πηγαία αυτοεκτίμηση

Μία από τις κυριότερες παρανοήσεις μας είναι ότι οι επιτυχίες μας σε μία ή περισσότερες δραστηριότητες είναι που «χτίζουν» την αυτοεκτίμησή μας. Κάτι τέτοιο, όμως, απέχει πολύ από την πραγματικότητα:

Η αληθινή αυτοεκτίμηση δεν πηγάζει από εξωτερικούς παράγοντες,
αλλά από την εσωτερική αίσθηση αποδοχής και αγάπης για τον εαυτό μας,
όπως ακριβώς είναι.

Παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, όχι μόνο δεν μπορούν να πετύχουν μαθησιακούς και κοινωνικούς στόχους, αλλά αδυνατούν να τους θέσουν, εξαρχής. Την ίδια στιγμή, νιώθουν ότι θα ήθελαν με κάθε τρόπο να πετύχουν όλα αυτά που προσδοκούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ώστε να μη χάσουν τη θετική διεπαφή που έχουν μαζί τους. Γι’ αυτό και όταν τα πράγματα δεν πάνε κατ’ ευχήν, γίνονται διπλά δυστυχισμένα. Αδυνατούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, κλείνονται στον εαυτό τους, χάνουν την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να έχουν στις δυνάμεις τους.

Αντίθετα, παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση πετυχαίνουν τους στόχους τους πιο εύκολα. Ακόμα, διατηρούν τη χαρούμενη ενέργειά τους, ακόμα και όταν δεν τους «πιάσουν» όλους. Η δύναμή τους πηγάζει από μέσα τους και αυτό αρκεί τους για να θέσουν τους επόμενους. Επιπλέον, μαθαίνουν  πώς να χαίρονται δημιουργικά την κάθε στιγμή, είτε υπάρχει κάποια δραστηριότητα σε εξέλιξη είτε όχι.

Ευτυχισμένα παιδιά σήμερα, ολοκληρωμένοι επαγγελματίες αύριο

Αυτό που επιτυγχάνεται μέσω της συμβουλευτικής είναι η δημιουργία μιας καθημερινότητας που μας αρμόζει, χωρίς να μας πιέζει. Εκεί που η αποτυχία, ο φόβος, το λάθος και η άρνηση δίνουν τη θέση τους στη γνήσια χαρά της ζωής, στην εμπειρία των υποστηρικτικών διαπροσωπικών σχέσεων, στις επιτυχημένες αποφάσεις για τη σταδιοδρομία μας. Έτσι, αφήνουμε το δημιουργικό κομμάτι του ψυχισμού μας να αναπνεύσει ξανά και να βρει τις λύσεις που χρειάζεται.

Με την αυτοεκτίμηση, οδηγούμαστε σταθερά στην ευτυχία,
ακόμα και αν δεν ελέγχουμε
όλους τους παράγοντες που μας εγγυώνται την επιτυχία.

Συνειδητοποιημένοι γονείς, αρωγοί στην προσπάθεια των παιδιών

Οι εποχές που αναμενόταν από τους γονείς να γνωρίζουν τα πάντα, χάρη σε ένα έμφυτο ένστικτο, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Στον αιώνα της πληροφορίας και της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης, τα μοτίβα συμπεριφοράς των ενηλίκων και των παιδιών έχουν αλλάξει ριζικά. Σχεδόν καμία «συνταγή» από το παρελθόν δεν μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα στο σύγχρονο οικογενειακό περιβάλλον.

Πλέον, είναι κατανοητό ότι γονείς και παιδιά, μεγαλώνουν μαζί μέσα από τα λάθη τους, τις παρανοήσεις τους, τις αμοιβαίες υποχωρήσεις τους και τις γενναίες συμφιλιώσεις τους.

Και το να ξέρει ένας γονέας πότε χρειάζεται πρόσθετη υποστήριξη στο ρόλο του δεν είναι μόνο ένδειξη δύναμης, αλλά και ωριμότητας: Η αυτοεκτίμηση που οι ίδιοι μαθαίνουν να έχουν ως προσωπικότητες είναι το ζωντανό παράδειγμα που θα φωτίσει τη ζωή των παιδιών τους, σε όλες τις μετέπειτα φάσεις της ζωής τους.

Μόνος/η; Ειλικρινά, δε χρειάζεται.

Συμπτώματα όπως π.χ. το σχολικό άγχος, οι διατροφικές διαταραχές, ο θυμός, η κατάθλιψη που προκαλεί η αλόγιστη χρήση των social media, η μη υγιής δόμηση διαπροσωπικών σχέσεων,  δεν είναι παρά διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μάς εγκλωβίζει σε φαύλους κύκλους προσωπικής ματαίωσης.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είμαστε πραγματικά μόνοι με αυτό που μας απασχολεί. Η ψυχολογική πίεση, όμως, που βιώνουμε από τις περιστάσεις μπορεί να μας πείσει προς στιγμήν για το αντίθετο.

Για αυτό και στις ομάδες συμβουλευτικής, σπάμε τη σιωπή και αναλαμβάνουμε αμέσως δράση. Ενεργοποιούμε την αναγνώριση, την αποδοχή και την απελευθέρωση και κερδίζουμε το χαμένο έδαφος.

Μιλάμε, μοιραζόμαστε, συγκρίνουμε με θάρρος και χαμόγελο. Η χαρά μας είναι εξαιρετικά πολύτιμη για να την αναβάλλουμε. Πόσο μάλλον όταν επηρεάζει και αυτούς που αγαπάμε.

Με εκτίμηση,

Γεωργία Κουτέρη

Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού & Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας