Skip to content

Μα, πού πήγαν οι καλές ειδήσεις;

Τροποιήθηκε:

Ειδήσεις: Μια καθημερινή συνήθεια χρόνων

Το άνοιγμα της τηλεόρασης σε καθημερινή βάση για την ενημέρωσή μας σχετικά με τα θέματα της επικαιρότητας είναι πλέον μια συνήθεια που δύσκολα μπορούμε να απαρνηθούμε.

Ακόμα και όταν γνωρίζουμε, καταβάθος, πως οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν είναι πάντοτε ακριβείς ή καθοδηγούνται από συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, δύσκολα λέμε όχι στον «πειρασμό του τηλεκοντρόλ».

Συνέπειες από τη συνεχή μας έκθεση

Το να ερχόμαστε όμως καθημερινά σε επαφή με πληροφορίες αρνητικού περιεχομένου όπως θάνατοι, ασθένειες, πόλεμοι, δυσχερείς οικονομικές εξελίξεις, αβεβαιότητα και προσωπικές ιστορίες ακραίου πόνου δεν είναι ό, τι καλύτερο για τον ψυχισμό μας. Κάποιες από τις αρνητικές συνέπειες που επισημαίνει η Δρ. Έφη Σίμου είναι οι εξής:

  • Αίσθημα κατάρρευσης και ανημπόριας
  • Κακοκεφιά και άγχος
  • Κρίσεις πανικού
  • Αϋπνία
  • Πονοκέφαλος
  • Κατάθλιψη

Η απεικόνιση ενός κόσμου απειλητικού για εμάς,

γεμάτου αδιέξοδα για την ύπαρξή μας,

είναι αναληθής.

Ο δέκτης, ανάλογα με το βαθμό αντοχής του στο στρες και στη διάκριση μεταξύ αληθινών και ψευδών ειδήσεων, μπορεί βαθμηδόν να παραιτηθεί από την πραγματικότητα γύρω του. Επιπλέον, ενδέχεται να πάψει να διεκδικεί κάτι καλύτερο για τον εαυτό του.

Σαν αποτέλεσμα, έχει την τάση να χάνει το δυναμισμό του, το θάρρος του, όπως και τη δυνατότητά του να βρει έξυπνες λύσεις για τα θέματα που τον απασχολούν. Απεμπολεί σταδιακά τη χαρά της ζωής, το χιούμορ του, – ακόμα και το δικαιολογημένο του θυμό – και απέχει από την ενεργό δράση, καθώς δε βρίσκει νόημα πια στην ύπαρξή του.

Και είναι αυτονόητο σχεδόν πως ένας αδύναμος ψυχισμός μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολα στόχος, από καταναλωτική, αλλά και ιδεολογική σκοπιά.

Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας

  • Επιλέγουμε με προσοχή τις πηγές πληροφόρησής μας.
  • Σπάμε τη μονοτονία της τηλεόρασης, ανοίγοντας π.χ. ένα ραδιόφωνο, βρίσκοντας ένα κωμικό βίντεο στο Internet ή μια ταινία που μας φέρνει σε επαφή με τα αληθινά μας συναισθήματα.
  • Περιορίζουμε σημαντικά τον καθημερινό χρόνο έκθεσής μας σε ειδησεογραφικά μηνύματα.
  • Κάνουμε τη μουσική ενεργό σύμμαχο στις δραστηριότητές μας.
  • Επικοινωνούμε με φίλους, γνωστούς και συναδέλφους εξ αποστάσεως και διασταυρώνουμε μαζί τους, χωρίς να μονοπωλούμε το ενδιαφέρον της συζήτησης με τον κορονοϊό.
  • Χρησιμοποιούμε τον ελεύθερό μας χρόνο για να προετοιμάσουμε καλύτερα τα επόμενα επαγγελματικά μας βήματα.
  • Ακολουθούμε υγιεινές ρουτίνες άσκησης και διατροφής για να διατηρούμε το ανοσοποιητικό και τη διάθεσή μας ανεβασμένη.

Οι καλές ειδήσεις… είμαστε όλοι εμείς!

Εμείς που αγωνιζόμαστε, που δεν το βάζουμε κάτω, που αποδεχόμαστε τις αντιξοότητες, που βρίσκουμε δρόμο εκεί που άλλοι θέλουν να μας πείσουν ότι υπάρχει τοίχος.

Το αντίδοτο στο φόβο δεν είναι,

όπως πολλοί συχνά νομίζουν,

ένας ρηχός «ευτυχισμός».

Φτιαγμένοι εξελικτικά να ξεπερνάμε τις δυσκολίες εδώ και αιώνες, το αντίδοτο είναι να πάρουμε το φόβο μας απ’ το χέρι και να του αφηγηθούμε μια μικρή ιστορία νίκης.

Ο φόβος μας: Ένα «άτακτο παιδί» που πρέπει επιτέλους να το βάλουμε για ύπνο στην ώρα του. Τι λέτε;

Με εκτίμηση,

Γεωργία Κουτέρη

Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού & Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας